Anoreksja – czym jest i jakie są jej objawy

Czym jest anoreksja i jakie są jej objawy?

Anoreksja to zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje się brakiem apetytu i odmową jedzenia. Osoby cierpiące na tę chorobę odczuwają uporczywy strach przed przytyciem, mimo że ich waga jest już bardzo niska lub nawet zagraża ich życiu. Anorektycy często są skłonni do manipulacji wagą, stosując drastyczne diety lub głodówki, aby oddalać się od swojego wyobrażenia o własnym ciele. Co ciekawe, choroba ta występuje głównie u kobiet, choć zdarza się, że mężczyźni również cierpią na anoreksję. Anorektycy są często bardzo skomplikowanymi ludźmi, zmagającymi się z niskim poczuciem własnej wartości i brakiem pewności siebie. Wraz z postępującą chorobą, ich ciało staje się coraz bardziej wyczerpane, ze względu na znaczny spadek masy ciała co wpływa negatywnie na stan ich zdrowia zarówno fizycznego, jak i psychicznego. Anoreksja to choroba, która wymaga natychmiastowej pomocy specjalisty, ponieważ jej długotrwałe skutki mogą być bardzo poważne lub nawet mogą prowadzić do śmierci.

Jakie są pierwsze objawy anoreksji inaczej jadłowstrętu psychicznego - kiedy powinna się zapalić czerwona lampka?

  • kiedy unikam jedzenia wspólnych posiłków, mimo że zaczęłam/em dużo gotować
  • kiedy ubieram się niestosowanie do pogody
  • kiedy każde 10 kcal spalam ciężkimi ćwiczeniami
  • kiedy zaczynam odmawiać wszelkich imprez ze względu na strach przed jedzeniem – tym samym oddalam się od przyjaciół
  • kiedy ważę się kilka razy dziennie psując sobie i tak już fatalny nastrój
  • kiedy dieta stała się dla mnie na tyle istotna, że wciąż myślę obsesyjnie o jedzeniu, jestem głodna/y
  • kiedy wiecznie udowadniam sobie, że potrafię więcej schudnąć, ale jednocześnie mam poczucie, że wciąż jestem   niewystarczająco w tym dobra/y
  • kiedy dzień układam pod schematy działania, tak żeby nic nie zakłóciło zaplanowanych restrykcji
  • kiedy moja „czarna lista” produktów zakazanych z dnia na dzień się powiększa i jestem na maxa wkręcona/y w liczenie kalorii
  • kiedy przeczyszczające herbatki ziołowe zamieniłam/em na silniej działające środki przeczyszczające, w tym lewatywy
  • kiedy wypadają mi włosy, mam suchą skórę, zniknęła mi miesiączka i wciąż czuję, że jestem zmęczona/y
  • kiedy nie potrafię wysiedzieć na lekcjach ponieważ boli mnie pupa i kręgosłup i mam coraz to większe problemy z koncentracją

Czym charakteryzuje się anoreksja bulimiczna? Przyczyny psychologiczne bulimii oraz jej niepokojące objawy.

Anoreksja bulimiczna, to zaburzenie psychiczne, w którym osoby chore na tę chorobę miewają epizody objadania się pokarmami o takich ilościach kalorii, których zdrowa osoba nie byłaby w stanie przejeść, po których następuje prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających, głodówki lub ćwiczeń fizycznych w celu zniwelowania skutków jedzenia. Anoreksja bulimiczna, to nie tylko zaburzenie odżywiania, ale też zaburzenie funkcjonowania całego organizmu, które wymaga profesjonalnego leczenia i długiego procesu rehabilitacji. Choroba ta często występuje u osób z niskim poczuciem własnej wartości, które czują się niekochane przez otoczenie i odczuwają ból emocjonalny. Osoby te starają się zaspokoić swoje emocje, jedząc dużo, a następnie wymiotując. Zaliczana jest do zaburzeń emocjonalnych, ponieważ łatwiej jest takim osobom ukryć swoje bóle i problemy emocjonalne, oddając się jednocześnie w poczuciu nadziei, w objadanie i następujące po nim szczęśliwe poczucie, które chwilowo likwiduje ból wewnętrzny. Jedynie skuteczne i dobre leczenie, składa się z terapii psychoedukacyjnej, farmakoterapii, a czasem leczenia szpitalnego. 

Jakie są powikłania związane z anoreksją?

Powikłania związane z anoreksją są bardzo poważne i mogą prowadzić do śmiertelnych konsekwencji. Najczęstsze skutki anoreksji to osłabienie narządów wewnętrznych, zaburzenia hormonalne, problemy z krążeniem krwi, osteoporoza, a także problemy z układem trawiennym. Anoreksja może prowadzić do poważnych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęki czy niezwykle niskie poczucie własnej wartości. Pacjenci z anoreksją często ukrywają swoją chorobę, co prowadzi do izolacji społecznej i zaniedbania innych ważnych aspektów życia, takich jak nauka czy praca.

Organizm na pewnym etapie choroby może zacząć manifestować, domagając się tego, co stracił ponieważ zabraknie mu siły żeby zaspokoić podstawowe funkcje życiowe. Stany takie są często stanami bulimicznymi, będącymi następstwem trwającej od dłuższego czasu anoreksji, w których z osoby introwertycznej – ambitnej i konsekwentnie dążącej do celu, stać się można chwilami nie do poznania wybuchową/ym i impulsywną/ym ekstrawertyczką/kiem

Anoreksja - przyczyny i opracowanie terapii

Anoreksja to kompleksowe zaburzenie żywieniowe, które jest uwarunkowane:

  1. czynnikami biologicznymi związanymi często z neuroprzekaźnikami dotyczącymi ośrodka głodu i sytości.
  2. czynnikami społeczno-kulturowymi: media, trendy.
  3. czynnikami rodzinnymi związanymi z wyznaczaniem granic i niezależnością dziecka, a także nadopiekuńczość i unikanie konfrontacji z problemami, relacje w domu/z rówieśnikami, uczucia do innych/innych wobec osoby chorującej
  4. cechami indywidualnymi tj. niższą samoocena, trudnością w nawiązywaniu relacji, trudnymi momentami w życiu, traumami, niedowartościowaniem, brakiem akceptacji ciała, brakiem umiejętności radzenia sobie z emocjami i krytyką ze strony innych, poszukiwanie własnej tożsamości i miejsca na ziemi

Jedną z głównych przyczyn anoreksji stanowić może niewiedza ograniczająca deficyt kaloryczny przez dłuższy czas, prowadząca do wyniszczenia organizmu i często wynikająca też z różnych chorób tj. choroba nowotworowa czy depresja.

Wszystkie te czynniki mogą oddziaływać razem, a niezwykle ważną rolę w leczeniu anoreksji odgrywa wsparcie psychologiczne, psychoterapia i dieta. 

Jak dokładnie przeprowadza się rozpoznanie anoreksji/jadłowstrętu psychicznego?

Rozpoznanie anoreksji może być trudne ze względu na różnorodność objawów i sposobów ukrywania problemu przez pacjenta. Często zdarza się, że osoby chore na anoreksję długo nie ujawniają swojego problemu, a lekarze lub specjaliści od żywienia dowiadują się o nim dopiero wtedy, gdy sytuacja jest już bardzo poważna. Istnieją jednak konkretne metody i testy, które pomagają w diagnozowaniu anoreksji. Podstawowym narzędziem jest dokładny wywiad z pacjentem, który powinien skupiać się na jego historii choroby, sposobie odżywiania, myślenia o jedzeniu, samopoczuciu emocjonalnym i innych obserwowalnych objawach. Ważne jest również dokładne badanie fizyczne, w tym pomiary wagowe i pomiary obwodów ciała, które pozwolą oszacować stopień wyczerpania organizmu i stopień niedożywienia. W diagnostyce anoreksji wykorzystuje się również testy psychologiczne, takie jak kwestionariusz SCOFF. Mają one na celu ujawnienie problemów emocjonalnych i myślenia o jedzeniu, które mogą wskazywać na obecność zaburzeń odżywiania. 

Jakie czynniki ryzyka zwiększają ryzyko wystąpienia anoreksji?

Istnieje wiele czynników ryzyka, które zwiększają ryzyko wystąpienia anoreksji. Jednym z najważniejszych jest niska samoocena i zaburzony obraz własnego ciała. Osoby, które nie są zadowolone ze swojego wyglądu, szczególnie te, które mają tendencję do porównywania się z innymi, mogą być bardziej skłonne do rozwoju anoreksji. Ponadto czynniki biologiczne także odgrywają rolę. Osoby, które mają historię zaburzeń depresyjnych, lękowych lub uzależnień w rodzinie, mogą być bardziej podatne na rozwinięcie się choroby. Nieprawidłowości hormonalne i genetyczne także mogą przyczynić się do anoreksji. Środowisko, w którym żyją osoby, także odgrywa dużą rolę. W szczególności korzystanie z diet restrykcyjnych i wydajność zawodowa, na które kładzie się zbyt dużo nacisku, mogą prowadzić do anoreksji. Istotne znaczenie ma także styl życia prowadzony przez osoby.

Czy istnieją sposoby na wyjście z anoreksji? Jak wygląda leczenie?

Anoreksja to poważne zaburzenie odżywiania, z którym zmagają się miliony ludzi na całym świecie. Chociaż nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy istnieją sposoby na wyjście z anoreksji, to jednak wiele osiągnęło poprzez terapię i leczenie. Istnieją również metody alternatywne, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, psychoterapia i terapia rodzinna, które z powodzeniem pomagają pacjentom wychodzić z choroby. Z kolei osoby zmagające się z anoreksją często wymagają wsparcia ze strony rodziny i bliskich, którzy z jednej strony mogą pomóc w motywacji i pobudzeniu do zmian, a z drugiej strony mogą dać poczucie bezpieczeństwa i oparcia. Podczas leczenia anoreksji, bardzo ważne jest monitorowanie pacjenta pod kątem jego wagi i nawyków żywieniowych. Właściwa dieta i regularna aktywność fizyczna są kluczowe w procesie powrotu do zdrowia. Dlatego też, ważne jest, aby pacjent pracował z dietetykiem, a także uczestniczył w zajęciach dotyczących zdrowego odżywiania i stylu życia. Kolejnym ważnym aspektem terapii anoreksji jest praca z psychologiem lub terapeutą, który będzie pomagał pacjentowi pozbyć się myśli i zachowań negatywnych, które prowadzą do choroby. Jednym z takich podejść jest medytacja i inne terapie alternatywne, które pomagają pacjentom nauczyć się jak panować nad swoimi emocjami i wprowadzić harmonię w swoje życie. 

Zaburzenia odżywiania u chłopców i mężczyzn

Manoreksja - jakie są różnice?

Choć objawy anoreksji występują zarówno u kobiet, jak i mężczyzn, to jednak zdarza się, że choroba przebiega inaczej u jednej i drugiej płci. Młodzi chłopcy i mężczyźni, którzy chorują na anoreksję, mogą mieć większe trudności z odkryciem i zdiagnozowaniem choroby. Wynika to z faktu, że anoreksja jest wciąż traktowana jako choroba kobiet, a u mężczyzn uważana jest za coś niepoważnego i po prostu nieosiągalnego. Co więcej, mężczyźni częściej niż kobiety ukrywają swoją chorobę przed otoczeniem, co utrudnia leczenie. Różnice między kobiecą i męską anoreksją widoczne są również w sposobie postrzegania ciała. W przypadku kobiet, anoreksja zwykle związana jest z dążeniem do osiągnięcia idealnej wagi i sylwetki. Natomiast u mężczyzn, istotą anoreksji jest często potrzeba budowania masy mięśniowej, zwłaszcza w okresie dojrzewania. Mężczyźni cierpiący na anoreksję często skupiają się na ćwiczeniach fizycznych, w wyniku których tracą na wadze, nabywają chudą sylwetką, co często skutkuje przez mężczyzn utratą zainteresowań seksualnych. Warto zaznaczyć, że anoreksja u mężczyzn może prowadzić  również do licznych powikłań zdrowotnych, takich jak osłabienie i zmęczenie organizmu, zaburzenia hormonalne, zaburzenia sercowo-naczyniowe czy problemy z układem trawiennym.

Czy ryzyko wystąpienia anoreksji zwiększa się u chłopców i mężczyzn na diecie odchudzającej powodującej znaczny spadek masy ciała?

W dzisiejszych czasach przykłada się dużą wagę do wyglądu zewnętrznego, co nie omija mężczyzn. Coraz więcej mężczyzn zaczyna walczyć z nadwagą lub niezadowoleniem ze swojego ciała i podejmuje decyzję o dietach odchudzających. Niejednokrotnie podejmują oni drastyczne kroki, żywiąc się np. jedynie białkiem. Właśnie ten rodzaj diety jest bardzo niebezpieczny i może prowadzić do zaburzeń odżywiania, w tym do anoreksji. Profesjonalna dieta powinna być dobrana indywidualnie i uwzględniać potrzeby organizmu, a także powinna być łączona z aktywnością fizyczną. Często mężczyźni są niestety źle poinformowani na temat diet i decydują się na niezdrowe metody odchudzania. Jednym z objawów anoreksji jest uporczywe odmawianie jedzenia, kontynuowanie diety, mimo osiągnięcia odpowiedniej wagi ciała czy wyuczone zachowania związane z jedzeniem. 

Jakie metody pomagają w leczeniu anoreksji po jej rozpoznaniu - jak przebiega psychologiczny proces terapii?

Leczenie anoreksji jest długim i wymagającym procesem terapeutycznym. Pierwszym krokiem jest diagnoza, którą stawia lekarz psychiatra lub psycholog kliniczny. Następnie pacjent wymaga stabilizacji stanu zdrowia, który zwykle jest bardzo łamliwy i wymaga interwencji medycznej. Właściwe leczenie anoreksji obejmuje wiele obszarów, m.in. terapię farmakologiczną, terapię behawioralną czy psychoterapię. Terapia farmakologiczna służy leczeniu objawów współtowarzyszących anoreksji, takich jak depresja czy lęk. Terapia behawioralna skupia się na zmianie zachowań pacjenta, m.in. poprzez kontrolowanie odżywiania i regularne przyjmowanie posiłków. Psychoterapia natomiast skupia się na pracy z pacjentem nad jego emocjami, myślami i przyczynami chorej postawy wobec odżywiania. Niezwykle ważnym elementem terapii anoreksji jest również wsparcie bliskich oraz grupowa terapia kognitywno-behawioralna. Wszystkie te aspekty terapii są ze sobą ściśle powiązane i wzajemnie uzupełniające się. Kluczowym elementem leczenia anoreksji jest zaangażowanie pacjenta i dążenie do pełnego wyzdrowienia. Dlatego proces terapeutyczny jest często długi i wymaga poświęcenia, jednak efekty są zwykle bardzo korzystne dla zdrowia i jakości życia pacjenta.

Czy anoreksja może być wyleczona w 100%?

Anoreksja to bardzo poważne zaburzenie, które może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, a nawet śmierci. Wyleczenie anoreksji do 100% jest trudne i zdarza się bardzo rzadko. W większości przypadków proces leczenia skupia się na osiągnięciu stanu, w którym osoba cierpiąca na anoreksję nie będzie już poważnie zagrożona życiu. Leczenie anoreksji zwykle obejmuje terapię zachowawczą, która skupia się na zmienianiu niezdrowych zachowań i myśli, które prowadzą do choroby. Bardzo ważne jest również, aby osoba cierpiąca na anoreksję pracowała z lekarzem i dietetykiem, aby zapewnić, że jej ciało otrzymuje wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Zmiany te często wymagają czasu i cierpliwości, ale mogą pomóc w powrocie do zdrowia. Pomimo tego, że wyleczenie anoreksji w 100% jest rzadkością, nie oznacza to, że osoby cierpiące na tę chorobę nie mogą osiągnąć pełnej poprawy.

Dlaczego hospitalizacja często jest konieczna przy walce z anoreksją?

Pierwszym powodem jest fakt, że jest to choroba psychiczna, a hospitalizacja zapewnia bezpieczeństwo i kontrolę nad leczeniem pacjenta. Osoby cierpiące na anoreksję muszą przejść długotrwały proces leczenia – powinny regularnie otrzymywać skonsultowaną dietę, psychoterapię i w niektórych przypadkach leki. W szpitalu łatwiej nad nimi panować i zapewnić im dostęp do wszystkich niezbędnych procedur medycznych. Innym powodem jest ryzyko powikłań, takich jak zaburzenia elektrolitowe, niedobór składników odżywczych czy zaburzenia przemiany materii. W szpitalu lekarze mają stały dostęp do diagnostyki, co pozwala na szybką reakcję w przypadku zagrożenia życia pacjenta. Ponadto, pacjenci często zaczynają leczenie z bardzo słabą kondycją, leczenie w domu bez stałego nadzoru lekarza i pielęgniarki bywa niebezpieczne. Niewłaściwe odżywianie może prowadzić do poważnych zaburzeń w organizmie. Wielu pacjentów zaczyna odmawiać jedzenia już na początku leczenia i jeśli zostaną zostawieni sami sobie w domu, będą w większym stopniu skłonni do dalszego wychudzania się, co prowadzi do ekstremalnie szczupłej sylwetki oraz poważnych zagrożeń dla zdrowia i życia. W szpitalu lekarze i pielęgniarki monitorują swoich pacjentów i mogą natychmiast podjąć odpowiednie kroki w przypadku pogorszenia stanu zdrowia pacjenta. 

Czy można przytyć po długoletnim okresie anoreksji?

Jeśli osoba anorektyczna postanowi w końcu wyjść z tego stanu i zacząć zdrowo odżywiać się, to bardzo możliwe, że przytyje. Jeśli zacznie jeść regularnie i dobierze odpowiednie produkty, wyjdzie z niskiego progu masy i organizm zacznie funkcjonować lepiej. Przytycie może być natomiast powolne i wymagać dużo cierpliwości. Przydatne może być też wsparcie psychologiczne oraz wizyty u specjalisty. Ważne jest, aby nie wracać do starych nawyków i dbać o zdrowie w sposób zrównoważony. Lecz, mimo że osoby anorektyczne bardzo często mają problemy z przytyciem, to możliwe jest, aby w końcu osiągnęły zdrową wagę. 

Jakie mają znaczenie świadomość o własnym ciele oraz stan hormonalny chorego?

Świadomość o własnym ciele oraz stan hormonalny mają ogromne znaczenie w przypadku pacjentów z zaburzeniami odżywiania, zwłaszcza anoreksją. W przypadku pacjentów cierpiących na tę chorobę często występuje zaburzenie percepcji własnego ciała, co prowadzi do niezadowolenia z wyglądu oraz dążenia do ciągłego chudnięcia. To z kolei prowadzi do drastycznej utraty wagi, zaniku miesiączki oraz zmniejszenia poziomu hormonów płciowych. Zmiany hormonalne zachodzące w organizmie pacjentów z anoreksją mogą skutkować wieloma szkodliwymi i niebezpiecznymi skutkami. Niski poziom hormonów płciowych może doprowadzić do osteoporozy, a także początkowego stadium chorób sercowo-naczyniowych. Z kolei brak miesiączki wywołany przez anoreksję może prowadzić do niestabilnej gospodarki hormonalnej, co powoduje utrudnienia w zajściu w ciążę. Wyniki badań wykazują, że utrata pod kontrolą wagi i zwiększenie poziomu hormonów może powodować poprawę stanu zdrowia pacjentów z anoreksją. Dlatego też ważne jest, aby przy leczeniu zaburzeń odżywiania, szczególnie anoreksji, skupić się na odzyskaniu zdrowego wagi oraz równowagi hormonalnej. W końcu, powrót do naturalnego stanu ciała i hormonalnego to klucz do wyzdrowienia pacjentów z anoreksją. 

Pomoc psychologa, psychiatry, psychodietetyka w walce z anoreksją.

Anoreksja to choroba, która dotyka nie tylko organizm, ale również psychikę. Dlatego kluczowe znaczenie ma wsparcie specjalisty – psychologa lub psychiatry oraz psychodietetyka. W terapii anoreksji nie wystarczy jedynie zmiana nawyków żywieniowych, ale także konieczne jest zrozumienie źródła problemu i pracy nad emocjami. Psycholog lub psychiatra pomagają przepracować problemy emocjonalne, które często leżą u podstaw choroby, takie jak niskie poczucie własnej wartości, lęk czy depresja. Często terapia anoreksji wymaga także pracy z rodziną pacjenta, których wsparcie jest niezbędne w procesie leczenia. Psychodietetyk pomaga w opracowaniu planu żywieniowego i ułożeniu diety, która pozwoli na zwiększenie masy ciała, ale przy jednoczesnym dbaniu o zdrowie i dostarczaniu odpowiednich składników odżywczych. Psychodietetyk pomaga pacjentom zrozumieć, że zwiększenie masy ciała jest kluczowe dla ich zdrowia i funkcjonowania organizmu, ale także uczy, jak włączyć do swojego jadłospisu zdrowe produkty. Wsparcie specjalisty wraz z silną motywacją pacjenta stanowi klucz do skutecznego leczenia anoreksji. 

Jakie są najczęstsze błędy popełniane przez osoby zajmujące się psychoterapią anoreksji/anoreksji bulimicznej?

Psychoterapia jest jednym z najważniejszych etapów leczenia anoreksji i innych zaburzeń odżywiania. Niestety, istnieje wiele błędów, które mogą być popełniane przez terapeutów podczas leczenia pacjentów z anoreksją. Jednym z najczęstszych błędów jest podchodzenie do pacjentki z anoreksją jak do ofiary, zamiast postrzegać ją jako osobę, która ma wpływ na swój stan zdrowia. Terapeuci muszą pamiętać, że ich rola polega na wymaganiu od pacjentki, aby ta wzięła odpowiedzialność za siebie i swoje zachowanie. Osoby, które zajmują się psychoterapią anoreksji muszą także brać pod uwagę kontekst środowiskowy, w którym żyje pacjentka. Obejmuje to związki z rodziną, szkołą i przyjaciółmi, co może wpływać na jej decyzje dotyczące jedzenia i zachowania. Terapeuci powinni używać technik terapii poznawczo-behawioralnej, aby pomóc pacjentce zmienić swoje myśli i zachowanie wokół jedzenia. Innym często popełnianym błędem jest przypisywanie pacjentce z anoreksją złych intencji, takich jak chęć kontrolowania jej otoczenia lub chęć zwrócenia uwagi.

Jak pomóc bliskiej osobie, która cierpi na anoreksję/anoreksję bulimiczną?

Anoreksja to choroba, która dotyka wiele osób na całym świecie. Jeśli zauważysz, że bliska ci osoba cierpi na tę chorobę, ważne jest, abyś zareagował. Przede wszystkim, nie krytykuj jej za to, co robi, i nie oceniaj jej wyglądu. Pomyśl, co możesz zrobić, aby pomóc jej w pokonaniu choroby. Ważne jest, abyś rozmawiał z nią i dowiedział się, co tak naprawdę czuje. Zapytaj ją, co jest przyczyną jej problemów i czy jest gotowa szukać pomocy u specjalisty. Przypomnij jej, jak ważne jest, aby dbać o siebie i swoje zdrowie. Możesz również zachęcić ją do zapisania się na terapię lub do grupy wsparcia. Wspieraj ją w każdym kroku, zachęcaj do zmiany nawyków żywieniowych i pomimo trudności, nie tracisz nadziei. Anoreksja to poważna choroba, która wymaga profesjonalnej pomocy, dlatego ważne jest, aby osoba cierpiąca na nią skonsultowała swoje problemy z lekarzem lub terapeutą.

Jakie są cechy charakterystyczne dla anorektyka o perfekcjonistycznym podejściu do życia?

 Anorektycy o perfekcjonistycznym podejściu do życia charakteryzują się szeregiem cech. Przede wszystkim są oni osobami, które nie chcą czuć się słabe i wykorzystują swoje regularne i restrykcyjne diety jako narzędzie do osiągnięcia perfekcyjnej sylwetki. Zamiast zwracać uwagę na to, jak dobrze się czują w swoim ciele, skupiają się jedynie na osiągnięciu wymarzonej wagi. Anorektycy mają tendencję do tego, żeby się oszukiwać i ignorować sygnały zgłaszane przez swoje ciało. Pomimo drastycznych skutków ich restrykcyjnych diet wywołujących choroby, takie jak problemy w funkcjonowaniu narządów wewnętrznych, drżenie mięśni, mroczki przed oczami czy upadki ciśnienia, nie rezygnują z takiego stylu życia. Osoby z anoreksją często mają również skłonność do odczuwania strachu przed jedzeniem, jak i lęku przed tyciem. Perfekcjonizm i nadmierna kontrola nad własnym ciałem może prowadzić do zaburzeń lękowych i depresji. Oprócz tego, anorektycy często mają skłonność do samokrytycyzmu i nieustannemu porównywaniu się z innymi ludźmi. Zawsze widzą u siebie usterki i błędy, co powoduje, że ich samopoczucie jest na bardzo niskim poziomie. Perfekcjonizm i anoreksja to ślepota emocjonalna, która ogranicza życie i wprowadza chaos do otoczenia.